Maria

Zodra ik voet aan wal zette, begreep ik waarom dit eiland naar een heilige is vernoemd: het is heaven on earth. Het eiland is onbewoond, geheel als nationaal park bestemd en de wilde dieren vliegen (en springen) je om de oren. Het enige duivelse aan het eiland is de aanwezigheid van de Tasmanian devil, waarvan ik er de eerste avond al twee spotte - helaas bleef het hierbij. Interessant is dat de Tasmaanse duivel oorspronkelijk niet op dit eiland voorkwam, maar er is geintroduceerd om een gezonde populatie voor in de toekomst te garanderen. Op andere plaatsen zijn veel duivels namelijk geinfecteerd geraakt met een dodelijk virus dat de diersoort kwetsbaar maakt.

Een nog minder leuk verhaal is dat van de Tasmaanse tijger, waarvan de laatste in 1936 is gestorven in de London Zoo. Door de komst van de kolonisten veranderde er veel, te veel voor deze soort. De invloed op het ecosysteem, zoals jacht om schapen te beschermen en de introductie van dingo's maakte overleven onmogelijk. Desondanks worden er tot op de dag vandaag zoektochten gehouden naar de tijger. Je weet immers nooit zeker.

Mijn verblijf was een oude gevangenis - Maria Island was net als Port Arthur ooit een verbanningsoord - en over het hele eiland zijn fragmenten van deze historie terug te vinden, zoals restanten van huizen en fabrieken. Nadat het eiland een andere bestemming kreeg op grond van morele redenen, is het bekend geworden vanwege de cementindustrie - Portland cement is er uitgevonden. Uiteindelijk bleek het eiland toch niet geschikt om op dergelijke manieren uit te baten en werd het een nationaal park. Geen auto's, geen winkels. Wel rust.

Mijn bezoek aan dit eiland is het hoogtepunt van mijn reis tot nu toe. Met name vanwege de mooie wandelroutes. Zo heb ik er een gelopen naar de top van een heuvel. Dit leverde mij, naast uitzicht over het noordereiland, een sptektakel van honderden dolfijnen op, springend in de oceaan. Bovendien is het mooie aan wandelen op Maria dat er veel routes zijn, maar dat je die niet hoeft te volgen. Zo liep ik op Brunie Island nog wel eens tegen een hek op. Hier niet.

2 dagen, 3 tracks, 50 wombats, 10 kangoeroes, 15 walibies, 20 padmelons, 4 mierenegels, 2 walvissen, 100+ dolfijnen en 22 vogelsoorten later keerde ik terug naar het "vaste land". Jammer dat er geen vakantiehuisje op het eiland mag worden gebouwd... Het is en blijft immers onbewoond. En dat is maar goed ook.

Bird count: 67

PS. Helaas geen foto's deze keer, omdat mijn telefoon is stukgegaan. Deze houden jullie van me tegoed (-;