Niki

Dinsdagochtend was het zover: Niki kwam aan in Melbourne na een korte vlucht vanuit Sydney. Het was superleuk elkaar weer na een paar maanden (!) te zien. We hadden een AirBnB geboekt in South Bank, ten zuiden van de Yarra rivier die dwars door Melbourne loopt. Volgens Tim is er een verschil tussen het type mensen ten noorden en ten zuiden van de rivier; old money versus bohemian folks - hebben Niki en ik niets van gemerkt. Onze host John leek niet iemand met oud geld, maar wel degelijk een goede ondernemer. Hij verhuurt zijn huis geregeld aan toeristen, en naast John en wijzelf verbleef er nu ook een andere huurder. Tja, wat moet je anders met drie slaapkamers! Mocht je willen weten hoe het huis eruit ziet of er zelf een keer willen verblijven, check dan deze link. 

De eerste paar dagen hebben Niki en ik ons prima vermaakt in het centrum van Melbourne. Zo hebben we geluncht in Fitzroy en Lygon street, en hebben we een tentoonstelling in de Royal State Library bezocht. Maar het mooiste in Melbourne vind ik toch wel de parken. In een van die parken staat Captain Cook's Cottage, het oudste gebouw van Australië. Het grappige is dat de Cottage hier steen voor steen is herbouwd en het oorspronkelijk in Engeland stond. Bovendien is oud hier natuurlijk betrekkelijk. Iedere Australiër die spreekt over Australische geschiedenis refereert hieraan - zelfspot hebben ze dus! Ja, het is altijd leuk om het met Australiërs te hebben over hun geschiedenis, en ook makkelijker dan over Europese geschiedenis, want deze is minder overzichtelijk. 

Gelukkig houdt Niki ook van parken. Dus hebben we veel gechilld in de Royal Botanic Gardens (bijna alles is hier 'Royal'). Dit is een prachtig stuk groen met onwijs veel bomen- en plantensoorten, en vogels - te zien aan mijn bird count. Zo heb ik hier mijn eerste kookaburra gespot. Helaas kon deze - in tegenstelling tot ikzelf - er niet om lachen. Een lachende kookaburra blijft dus op mijn lijstje staan. Dat de fauna hier anders is dan in Nederland ondervond ik aan den lijve nadat ik op mijn blote voeten wat ging lopen in het gras. Resultaat: een bijensteek, en een goede leer! 

Over fauna gesproken: de laatste avond voor het grote avontuur - hierover later meer - zijn we met de tram naar de kust van Melbourne, Saint Kilda genaamd, gereden om de little penguins te zien. En met succes! Rond zonsondergang kwam er een aantal tevoorschijn tussen de rotsen van de pier. 

Bird count: 30

PS. Van jullie bijdrage heb ik een vogelgids gekocht. Handig voor in Tasmanië en Gluepot Reserve!