I am living out the back of a car

Terwijl Niki weer aan het studeren is, gaat voor mij de reis gewoon door. Volgende bestemming: Tasmanië, of "Tassie" zoals de Australiërs het noemen. Tassie staat bekend om haar ongerepte natuur en unieke fauna (meer dan de helft van het eiland is nationaal park). Om wat te acclimatiseren, besloot ik om naar de hoodstad te vliegen. Hobart is een leuk havenstadje met veel charme, en dorps vergeleken met Melbourne. Vandaar dat er door de mainlanders wel grappen over Tasmaniërs worden gemaakt. De verhoudingen liggen soms als die tussen Vlaanderen en Wallonië heb ik gehoord. 

Ik ontmoette er veel backpackers die op zoek waren naar een baan. Een van hen is Kodi uit Taiwan, die graag op een boerderij wilde werken. Gelukkig is het daar het seizoen voor: aardbeien, appels, perziken (stone fruit noemen ze dat) en nog meer. Met Kodi ging ik naar de lokale markt om souvernirs te kopen. We konden het goed met elkaar vinden dus wellicht zie ik haar later in de andere 'grote' Tasmaanse stad: Launceston (daar heeft ze inmiddels werk gevonden). 

Om het echte avonturiersgevoel te krijgen, heb ik daarna een auto gehuurd om de oostkust te kunnen verkennen. Gelijk ben ik overgestoken met een ferry naar Bruny Island, waar alle endemische vogelsoorten van Tasmanië leven. Alleen de kunst om ze te spotten ontbrak nog, want de meesten zijn erg klein en vliegensvlug. Verrekijker altijd paraat is dus een vereiste! Score: 6/12. Bruny Island lijkt wel een beetje op Texel door de aanwezigheid van wadden - ik heb zelfs wadgelopen -, schapen en oesters. Duinen zijn er echter niet, wel kliffen. Een mooi overzicht kreeg ik vanaf de nek van het eiland waar ik zowel over het noorder- als het zuidereiland kon uitkijken. 
De nacht bracht ik door in de auto op een van de campings. De hotels zijn erg duur, soms wel $150 per nacht. Overnachten in de auto is sowieso veel spannender; zo spotte ik vanuit de auto mijn eerste wallibi en padmelon (kleinere versie kangoeroe).

Bird count: 45